ارزیابی دقت سونوگرافی و مقایسه آن با یافته های آسیب شناسی در بیماری های منتشر پارانشیم کلیه

زمینه: سونوگرافی یک روش بدون عارضه و ساده جهت تشخیص ضایعه های پارانشیمی کلیه است. هدف: مطالعه به منظور تعیین میزان دقت و ارزش سونوگرافی در تشخیص ضایعه های منتشر پارانشیم کلیه انجام شد. مواد و روش ها: 100 بیمار بستری در بخش های کلیه بیمارستان های شیراز در سال های 1376 و 1377 که طبق معاینه های بالینی و آزمایشگاهی مشکوک به بیماری پارانشیم کلیه بودند، تحت سونوگرافی قرار گرفتند. بیماران بر اساس اکوی قشر کلیه، اندازه کلیه و منظره هرم کلیه طبقه بندی و حداکثر 24 ساعت بعد از کلیه چپ آنها نمونه برداری شد که بر این اساس نیز به 11 گروه آسیب های بافتی تقسیم شدند. مطالعه به صورت دوسو کور انجام شد و تشخیص های سونوگرافی و آسیب شناسی بدون اطلاع از نتایج همدیگر داده شد. یافته ها: بین اکوی کلیه و هرم برجسته با اسکلروز گلومرول، وجود هلال، آتروفی لوله ای، فیبروز و التهاب بینابینی رابطه معنی داری وجود داشت، ولی با هیپرسلولاریته گلومرول رابطه ای وجود نداشت. سونوگرافی در تشخیص ضایعات پارانشیم کلیوی دارای حساسیت 86%، ویژگی 57% و صحت 82% بود. نتیجه گیری: یافته های سونوگرافی در تشخیص بیماری منتشر پارانشیم کلیه با بررسی بافت شناسی مطابقت دارد. اگر چه این وسیله در تشخیص نوع آسیب بافتی دقت چندانی ندارد.